نام »حسین« انتخاب شده از طرف خداست و مشهورترین لقب حضرت سیدالشهداء و کنیه ى او اباعبداللَّه است که این کنیه را پیامبر اکرم(ص) براى حضرتش انتخاب کرد در آن لحظاتى که امام حسین(ع) در سن شیرخوارگى در آغوش پیامبر(ص) جاى دادند رسول خدا در حالى که به چهره ى نوه ى عزیزش خیره خیره نگاه مى کرد و اشک دیدگانش را فراگرفته بود فرمود: عزیزُ علىَّ یا اباعبداللَّه«مصیبتهاى تو بر من سخت است اى ابا عبداللَّه.
امام حسین شرافت جدّ و پدر و مادر و خواهر و عمّ و فرزند دارد.
جدّ پدرى او ابوطالب و جدّه پدرى فاطمه ى بنت اسد، جده ى مادرى خدیجه کبرى امّ المومنین و جدّ مادرىشان پیامبر اکرم(ص). والدهى ماجدشان حضرت زهرا(س) و برادرى همچون امام مجتبى سیّد الاسباط و خواهرى مانند زینب و امّ کلثوم و فرزندى چون امام سجاد زین العابدین(ع) دارد. عموى گرامیش جعفربن ابیطالب و از امتیازاتى که براى امام حسین در لابه لاى روایات وادعیه به چشم مىخورد این که 9 امام از نسل او و شفا در تربت او و استجابت دعا در تحت قبّه او قرار داده شده...»المعوّض من قتله انّالائمة من نسله والشفافى تربته».
اَلاَّم فاطِمَةُ والاَبُ الکَرّار لااَبَ فِى الانام کَذا وَلااُمَّ کَذى
از سینه هیچ زنى شیر نخورد، گاهى از زبان جدش پیامبر (ص) و گاهى از انگشتان ابهامش تغذیه مى کرد.
قال الصادق(ع):
لَم یَرْضَعِ الْحُسَیْنُ مِن فاطِمَه وَلا مِنْ اُنثى یُوتى بِهِ النَّبىَّ اِبْهامَه فى فَمِهِ فَیَمُصُّ مِنهاما یَکفیهِ الیَوْمَیْنِ وَالثلث فَنَبَتَ لَحْمِ الْحُسین مِنْ لَحمِ رَسولِ اَللَّه و دَمُهُ مِن دَمِهِو لَمْ یُولَدْ لِستِّةِ اَشهُرٍ الاّ عیسىَ بنِ مَرْیَمِ وَالْحُسَینِ بنِ عَلّى.
گوشت و خون امام حسین(ع) از گوشت و خون پیامبر(ص) روئیده شد و کسى جز حضرت عیسى و امام حسین(ع) در شش ماهگى به دنیا نیامد.
امام حسین(ع) در روز رحلت پیامبر(ص) شش سال و شش ماه وبیست و پنج روز داشت، و در حالى که مادرش را از دست داد که شش سال و دو ماهه بود و درآن روزهایى که پدرش على(ع) به شهادت رسید و سى وشش سال و 48روز از عمر نازنین او مى گذشت و بالاخره در ایام شهادت برادرش امام مجتبى(ع) 45سال و شش ماه و 27روز داشت.
